دسته: دست نویس

مگر می شود عصر بهاری باشد باد میان موهای پریشانم بپیچد … عطر خوش ِ فروردین تمام ریه ام را پر کند و یاد ِ تو نیفتاد … تو مسبب تمام این عاشقانه هایی...

لحظات دلگیرن … هوای دل ابریست … درست مثل عصر جمعه … مثل غروب پاییزی… بغض های پنهانی. .. لبخندهای مصنوعی… همه و همه جای خالی ات را به رخم می کشند …

امشب آسمان نیز دلش گرفته است…..گهگاهی بغضش را با نوایی آرام فرو میبلعد و در غربت و مظلومیت تو نم نم اشکهایش بر روی گونه هایش جاری می شود …..خوب که دقت میکنم انگار...

در لحظه های بی قراری…. میان هیاهوی این شهر شلوغ و در واپسین لحظات روز …باز ناقوس جدایی در کورسوی این افق خونین خبر نبودنت را به همه مردم شهر یادآوی می کند …..آدمهایی...

بوی خاک باران خورده عطر شکوفه های صورتی بهار هیچ کدام …هیچ کدام … به پای عطر عاشقی با تو نمی رسند … مرا مست کن در این صبحگاه روشن عشق …  

گاهی یک صدا یک موسیقی یک لباس بر تن شخصی نا آشنا یک بوی عطر یک زمان یک مکان ویک حس قشنگ درست از ریشه هویت جعلی که ساختی خراب میکنه انگار لباسهای عاریه ای که...